uğur böceği

Ben bukalemun olmaktan vazgeçmek üzereydim.O güzel uğurböceği yüzünden.Ben bir bukalemunsam böcekleri yemeliyim ama o uğur böceğini nasıl yiyebilirim.O kadar aptal ki.Küçükken ve ben daha insanken söylediğim bi şarkı geldi aklıma,ablamla uğur böceği gördüğümüzde hep söylerdik neydi dilimin ucunda upuzun ve kocaman bir dilim olduğunu düşünürseniz pek de yankın değil aslında neyse...Uç derdik neden uç derdik hem yanımıza gelsin diye dört gözle beklerdik sonra da onu kovardık mantıksızdı.İnsanlar hep böyle...'uç uç böceğim,annen sana terlik pabuç alacak' buydu sanırım evet evet buydu!Bayan iyi hafızalı bukalemun B.! Sonuç olarak kıyamadım işte o yaratığa benden daha güzeldi ve benden daha umut vericiydi.Çoğu böcekten nefret edildiği halde o sevilirdi.Hamamböcekleri plastik terliklerle çat diye ezilirken o çocukların pamuk şekerli ellerinde tutulurdu.O hep yaşardı.Saklanmazdı benim gibi.Ben hala ağaç kabuklarının arasında bekliyorum.Bu yaşlılığıma rağmen gelemedi ölüm.Gittikçe çekilmez huysuz bir Bukalemun oluyorum.