24 Şubat 2011 Perşembe

Korkak bukalemun

             Bukalemunken bile uzaklar hala uzak...Aşamadım henüz.Ne kendi içimdeki soru işareti dolu yolları ne de yürümek zorunda olduğum yolları...Yollar hala uzak.Sonunu göremiyorum.Bukalemun gözlerle bile göremiyorum.Bukalemun olduğumdan beri ilk defa şimdi korkuyorum.İçimde bir karamsarlık var.Ya da güvensizlik.Ya da hiç biri belki de hepsi.Ne olduğunu açık seçik yazamadığım için kurduğum cümleleri uzattıkça uzatıyorum...Sanki cümleler uzadıkça söylemek kolaylaşacak.Bilmiyorum işte ben bukalemunum renk rengim.Tek başına bi renk...Korkuyorum renklerimi kaybetmekten .Onları kaybetmekten korkuyorum,onu kaybetmekten korkuyorum ve bunların gerçek olmadığını öğrenmekten korkuyorum...
                                                                               Bayan Korkak Bukalemun B.

Mutlu Bukalemun.

    Merhaba ben mutlu Bukalemun B.Evet bu benim yeni sıfatım;mutlu...Bana uyup uymadığı konusunda ciddi endişelerim var.Bu sıfatı bana koyanlara göre çok uygunum.Çünkü hep gülüyorum.Oradan oraya koşuyorum duramıyorum.Bunu mutluluk belirtisi sanıyorlar.Ya hiç mutlu olmamışlar ya da ben gerçekten çok mutluyum.Bu kötü bi şey değil biliyorum.Ama yanlış.Oradan oraya koşmam mutluluktan değil sıkıntıdan.Hani bir güvercini ya da kediyi her hangi bir hayvanı işte köşeye sıkıştırdığınızda aklını kaçırmış gibi o küçücük alanda oradan oraya koşar,çırpınır durur ya işte öyle bi çırpınma benimkide...Ya da boğulurken nefes almak için gözlerinizi sonuna kadar açarsınız kimden yardım isteyeceğinizi şaşırırsınız ya işte benim koşmalarımda onlardan biri.Boğuluyorum ben...Ben bukalemun oluyorum.Bukalemunlara ayak uydurmaya çalışıyorum.Renklerim kirleniyor.Tozlanıyorum.

     Ben sıradanım.Mutlu bir bukalemunum herkes gibi saklanmayı iyi biliyorum.Hatta kendimi o kadar iyi saklıyorum ki kimse farkına varamıyor.Bukalemunlar beni bukalemun sanıyor,insanlar insan...Ne de normalim onlara göre...Bu yüzden beni seviyorlar sanırım çok sıradan olduğum için...Herkes gibi yaşadığım için.Farklı olsaydım ya da farklı olduğumu gösterebilseydim ne olurdu merak ediyorum.Bir bukalemunla aynı sırayı paylaşmak isterler miydi?Ya da bir bukalemunla saatlerce konuşmayı....Çok uzun sürmezdi sanırım bukalemunluğum.
           İnsanlar farklı olanı neden sevmez biliyor musun ?Çünkü insanlar hep farklı olma çabasındalardır.Ama o kadar çabaya rağmen en sıradan olup çıkarlar.Çünkü hepsinin farklı olma düşüncesi aynıdır.Herkes farklı olmak için aynı yolu dener ve hep aynı sona ulaşırlar.Bu yüzden farklı olanlar azınlıktır ve bu yüzden insanlar onları kabul etmez.Çünkü insanlar kıskançtır farklı olmak onların hayalidir ve hayallerini başkalarında görmek onlar için pekte sindirilebilecek bir durum değildir.
          İşte ben bu yüzden bukalemunların yanında bukalemun,insanların yanında insanım.Yok olmamak için.Yontulmamak için belki biraz da inatçı olduğum için...
          Belki diğerlerinden daha ciddi ve kötü bir yazı oldu ama bukalemunluğumu kaybetmemek için yazmak zorundaydım...Tüm okuyucu bukalemunlardan hatalarım için özür diliyorum
                                                                               Bayan Bukalemun B.