Sıkılan bukalemun

      Ben bukalemun.Bayan Bukalemun.Meraklı insan oğlundan sıkılınca en renkli sürüngen olmaya karar verdim.Zaten iyi bir insan değildim.Belki iyi bir bukalemun olabilirim.Bence olurum.Renkli olmak ne demek bilmiyorum.Nasıl değişeceğim bilmiyorum.İnsanken renksizdim...Etrafımdakilere bakarak öğrendim rengin ne demek olduğunu...Çok parlak değillerdi,pırıltılı da değillerdi.Bazıları kirliydi.Renklerinin üstü gri toz tabakasıyla kaplıydı sanki.Ama buna rağmen en yüce onlardı.Bilmezdim nedenini...Bilme ihtiyacı da duymadım.Zaten renksiz olduğum için görmezlerdi beni,böylece ne onlar bana bulaşırdı ne ben onlara...Güzel olanları da vardı içlerinde.Solmayan renkler de vardı...Çok severdim onları.Zaten bir anda gözünüze ilişirlerdi.Görebiliyorsanız farkederdiniz hemen.Ne çok şatafatlıydılar ne çok sade...Her şeyleri kararındaydı.

            Bense hala renksizdim.Korkak zavallı insan ben.Karanlıktan korkardım.Sanki arkamda sürekli birileri dolaşırdı.Kafamı çevirip bakamazdım, öylece boş boş tam karşıya bakardım.Gözlerimi sağa sola oynatınca karşıma birinin çıkacağından ya da görmek istemediğim bir şeyi göreceğimden korkardım.Gözlerimi kapatınca tuhaf kırmızı bir renk görürdüm.Karanlık gibi ürkütücü değildi.Aksine dinlendiriciydi.Ama o da uzun sürmez bozulurdu sabah olup,güneş yüzüme vurunca.Ama şimdi bukalemunken hiçbir şeyden korkmuyorum.Gözlerim her yeri görüyor.Artık arkamda hiç kimsenin olmadığını görebiliyorum.İstediğim her yöne aynı anda bakabiliyorum.Her renk olabiliyorum.İki yüzlü insan ben burda da baskın çıkıyor! Hala yalan söylüyorum ve yalanlarımdan kolayca kaçabiliyorum.Her renk olmaya çalışan insan ben yalanlarından vazgeçmiyor.İnsanları kandırmaktan,kendini kandırmaktan vazgeçmiyor.Bukalemunlar kadar dürüst olamıyor.İstediği her renk olabiliyor ama iki yüzlü korkak insan ben istediği her şeyi söyleyemiyor...

       Bayan B. artık ağlayamıyor.

Bayan B.

Yeni bir sayfa açma isteği uyandı bugün içimde.Ben de o istek sönmeden harekete geçtim hemen.Açtım yeni bir sayfa.Sanırım diğerleri fazla göz önünde olduğu için rahatsız oldum.Ama zaten buraya yazmamın amacı da insanlarla paylaşma isteğim değil miydi?O halde şimdi neden kaçıyorum onlardan?Çok fazla mı geldiler yoksa...Hayır gelmediler.Gelmiyorlar da...Ama ben kaçmayı seviyorum.Belki de çok basit bir yaşam sürdüğüm için heyecan arıyorum.Kaçmak hep heyecandır ya....Öyle gösterdiler bize filmlerde.Belki de iki yüzlü,kişiliksiz biriyim ve yeni bir sayfa da kendimi farklı göstereceğim,farklı tarzda yazacağım.Belki de bu hoşuma gitti.Ya da değişmek istedim.Yenilenmek istedim.
     Belki de ben de bir bukalemunum.Bukalemun gibi her rengim..

                                                                                 Bayan Bukalemun B.